- Oeganda-
reisverhaal
Oeganda
Oeganda wordt de parel van Afrika genoemd. Die titel heeft dit land zeker verdiend. Het nationale symbool van Oeganda is de grijze kroonkraanvogel. Deze komt ook terug in de vlag van het land. In februari 2020 maakten we een individuele rondreis door Oeganda.
In mijn voorbereidingen op deze reis las ik vaak, dat je in Oeganda beter een gids kunt meenemen, zodat je niet zelf hoeft te rijden op de veelal slechte wegen. Dus na een hoop research op het internet kwam ik terecht bij Matoke tours, een Afrika specialist met een kantoor in Den Bosch en een eigen kantoor in Kampala, de hoofdstad van Oeganda. Na wat telefoontjes over en weer kwam er een mooi reisvoorstel en kon de voorpret voor de reis beginnen. Het werd een 14 daagse privérondreis van de hoogtepunten van Oeganda.
Oeganda is een land dat bijna zeven keer groter is dan Nederland. Het land heeft ruim 35 miljoen inwoners. Als je naar Oeganda op vakantie wil gaan, dan heb je vaccinaties nodig. Gele koorts is bijvoorbeeld verplicht en ook komt er het hele jaar door malaria voor. Een bezoekje aan de GGD is dus op zijn plaats als je naar Oeganda wil reizen. Als Nederlander of Belg heb je een visum nodig om naar Oeganda te mogen reizen. De aanvraag voor dit visum doe je vanuit Nederland online. Je moet verschillende documenten, zoals een kopie van je paspoort, een kopie van de pagina van het vaccinatieboekje waarop de gele koorts is afgestempeld en een pasfoto aanleveren. Als je vervolgens in Oeganda aankomt, krijg je bij de immigratiedienst op de luchthaven het visum in je paspoort geplakt.
Oeganda ligt op de evenaar. De gemiddelde hoogte van het land ligt op 1100 meter boven de zeespiegel. Hierdoor is de temperatuur vaak aangenaam. Het regent veel in Oeganda, waardoor het land groen en vruchtbaar is. Het klimaat is geschikt om verschillende gewassen te verbouwen, zoals aardappelen, mais, bananen, enzovoort. Hierdoor heeft de bevolking in Oeganda over het algemeen geen gebrek aan eten.
We besloten te vliegen vanaf de luchthaven van Brussel met Brussels Airlines. De vliegtarieven vanuit Brussel waren op onze reisdata een stuk lager, dan de tarieven met KLM vanuit Schiphol. De dag voor vertrek reden we dus naar Brussel. Hier overnachtten we in het Van Der Valk Brussels Airport. We boekten een kamer voor een nacht en met het Sleep-Park-Fly-arrangement mochten we onze auto 15 dagen in de garage van het hotel parkeren. Het hotel heeft mooie, ruime kamers. Er is een goed restaurant en het personeel was heel erg vriendelijk. Het hotel beschikt over een shuttle service die je van het hotel naar de luchthaven brengt en bij thuiskomst weer van de luchthaven naar het hotel.
Als je naar Oeganda vliegt en je kiest voor een directe vlucht met Brussels Airlines, dan land je op de heenreis eerst in Kigali (Rwanda). Hier staat het vliegtuig ongeveer 45 minuten aan de grond om de reizigers die in Rwanda moeten zijn of zijn geweest uit en in te laten stappen. De KLM-vlucht doet dit overigens ook.
Laat in de avond landden we op Entebbe International Airport. We werden opgehaald door een taxi, die ons naar het eerste hotel bracht. We verbleven in de Boma Hotel op een kwartiertje rijden van de luchthaven. Na een vriendelijk ontvangst werden we naar de kamer gebracht. Hier dronken we ons eerste Oegandese biertje ‘Nile Special’, voordat we gingen slapen. Na een goede nachtrust kon het avontuur echt beginnen. The Boma hotel is een prima plek om een nachtje te verblijven. De kamers zijn netjes en voorzien van airco.
Murchison Falls National Park
Om acht uur ’s ochtends werden we opgehaald door onze gids. We waren erg benieuwd. We hadden nog niet eerder een reis gemaakt, waarin we twee weken lang met een gids zouden zijn. Onze gids heette Anatoli, een vriendelijke en spontane man. Hij nam ons mee in een Toyota Landcruiser, dus de trip kon beginnen. Onze eerste stop was bij een geldwisselkantoor in Entebbe. Er zijn in Oeganda weinig pinautomaten en de automaten die er zijn, werken vaak niet. In de betere hotels kun je met een credit card betalen, maar ook dat lukt niet overal. De beste optie om aan geld te komen is bij een geldwisselkantoor. We namen dus een aardig bedrag aan Euro’s mee op reis en wisselden deze bij het geldwisselkantoor naar Oegandese Shillings.
Onze eerste rit ging naar Murchison Falls National Park. Vanuit Entebbe een rit van ongeveer zes uur. We vertrokken uit Entebbe en reden zo’n 40 minuten later door de hoofdstad Kampala. Anatoli vertelde ons over Oeganda en over het leven van de Oegandezen. Halverwege de rit stopten we bij een restaurant dat Kabalega Diner heette en hier konden we de benen strekken, lunchen in de tuin en een sanitaire stop maken. Tijdens deze lunch konden we onze gids al wat beter leren kennen.
Murchison Falls National Park ligt in het noordwesten van Oeganda en is het grootste wildpark van het land. Het park is natuurlijk bekend vanwege de watervallen, maar ook een safari per jeep of per boot is hier een absolute must do.
Wij verbleven in de Nile Safari Lodge. Een nieuwe, prachtige en luxe lodge waar je ontzettend in de watten wordt gelegd. De lodge heeft 8 bungalows (banda’s), een bruidssuite en een familiekamer. De bungalows zijn zeer ruim en hebben een luxueuze uitstraling. Er is veel gewerkt met hout en het houten meubilair is ontworpen door Rampel Designs, een Belgische designer van bijzondere houten meubels, die al jaar en dag in Kenia woont. De bungalows liggen vrij ver uit elkaar en bieden veel privacy. De gasten komen binnen in een halletje met veel kastruimte. In de kamer bevindt zich een kingsize bed, een plank voor de koffers, twee schommelstoelen, een bank en een bureau. Er is een terras met meubilair en uitzicht over de Nijl. De badkamer heeft een vrijstaand bad, dubbele wastafels en er is een binnen- en een buitendouche. Het toilet bevindt zich in een aparte zeer ruime kamer. Het stroomnetwerk is niet sterk genoeg om een föhn te kunnen gebruiken. Bij de receptie zijn er speciale föhns beschikbaar, maar heel erg goed werken deze helaas niet…
In de Nile Safari Lodge wordt alles voor je geregeld. ’s Ochtends begint de dag met een heerlijk en vers ontbijt. Er is een klein buffet en daarnaast zijn er verschillende à la carte opties. Ook de lunch is inbegrepen en bestaat uit een drie gangen menu. Het eten is vers, het terras van het restaurant heeft uitzicht over de rivier. Het is hier echt genieten. Het diner is al even goed geregeld. Iedere avond doet het personeel zijn best om een mooie setting te creëren, zodat je kunt genieten van een romantisch diner tussen olielampjes en kaarsen. Het eten wordt elke dag vers bereid en het menu is gevarieerd. Het diner bestaat uit vier gangen en er is een redelijk uitgebreide wijnkaart.
Links: Afrikaanse dwergijsvogel, midden: Afrikaanse Jacana/lelieloper, rechts: de zeearend
Vanuit de lodge kunnen er verschillende activiteiten worden ondernomen, zoals bijvoorbeeld een bootsafari. De boot komt de gasten bij de lodge ophalen en vaart langs de kant van de rivier op zoek naar dieren. Je vindt hier de meest prachtige vogels en andere wilde dieren. De bijzondere schoenbekooievaar (shoebill) komt in dit gebied voor. Naar deze vogel wordt tijdens de bootsafari goed gezocht. Helaas hebben wij hem niet mogen zien. Het bootje vaart vanuit de lodge naar Lake Albert en terug. Op Lake Albert zie je de lokale vissers aan het werk. Zij mogen niet op de Nijl vissen, omdat er anders niet voldoende voedsel voor de dieren is.
Een game drive mag niet ontbreken bij een bezoek aan Murchison Falls National Park. De Nijl doorkruist Murchison Falls NP. De lodges liggen aan de ene oever van de Nijl en het wildpark bevindt zich aan de andere oever van de Nijl. Om daar te komen moet de Nijl worden overgestoken met een veerpont. Er wordt ook een brug over de rivier gebouwd, dus in de toekomst zal de veerpont komen te vervallen. Aan de ene kant haalt dat een groot deel van de charme weg, aan de andere kant hoef je niet meer te wachten om de rivier over te steken. Er wordt in Oeganda hard gewerkt aan een goed wegen netwerk. Veel doorgaande zandwegen worden geasfalteerd. Overal in het land worden er wegen gebouwd door Chinese firma’s. Ook dwars door Murchison Falls National Park worden brede wegen aangelegd. Er schijnt in het park olie te zijn gevonden. Dus of deze ontwikkelingen de toekomst van het park als wildpark goed zullen doen, valt nog te bezien.
Wij namen in ieder geval nog de veerpont om de rivier over te steken. Eenmaal aan de andere kant kon de game drive beginnen. Er leven veel verschillende wilde dieren in Murchison Falls. We zagen verschillende antilopensoorten, olifanten, veel buffels, giraffen, nijlpaarden, wrattenzwijnen, verschillende apen, krokodillen en verschillende prachtige vogels.
Linksboven: met de veerboot over de rivier, rechtsboven: twee mannetjes kobs vechten om wie de sterkte is. Linksonder: de zandwegen door het Murchison Falls National Park, rechtsonder: zebra’s in de savanne bij zonsondergang
Een excursie die natuurlijk niet mag ontbreken is de boottocht naar Murchison Falls. Je kunt ervoor kiezen om heen en terug met een bootje te gaan, maar je kunt een enkele reis met het bootje nemen en dan naar de waterval wandelen. Wij kozen voor het laatste en dat zou ik iedereen aanraden om te doen. Alleen dan zie je de waterval echt goed. Je wandelt ongeveer 45 minuten vanaf het moment dat je het bootje verlaat naar het eindpunt, waar de gids met de auto klaar staat. Vanwege de warmte kan de wandeling zwaar zijn. Het pad is goed begaanbaar en loopt voornamelijk omhoog. Het uitzicht op de waterval is adembenemend mooi.
De volgende bestemming was Kibale Forest, waar de zoektocht naar chimpansees op de planning stond. De rit van Murchison Falls naar Kibale Forest duurt ruim 7 uur. De rit is prachtig. Rustige wegen door bergachtige gebieden met kleine dorpjes en theeplantages.
We verbleven twee nachten in de Papaya Lake Lodge. Deze lodge ligt ten zuiden van de plaats Fort Portal en ligt in een prachtig vulkanisch gebied. De lodge ligt op een berg en heeft aan alle kanten uitzichten op verschillende kratermeren. De lodge beschikt over negen huisjes, die allemaal uitzicht hebben op het Lyantonde meer. Bij aankomst krijg je als gast een walkietalkie, waarmee je contact kunt zoeken met de receptie. Heb je iets nodig in de kamer, of wil je een drankje bij het zwembad, dan kun je dat via de walkietalkie regelen. Het hoofdgebouw van de lodge heeft een groot terras, eveneens met een prachtig uitzicht over het meer. Het zwembad ligt op een afgesloten terrein aan de andere kant van de straat. Het ligt ook op een berg, heeft een geweldig uitzicht en is een heerlijke plek om even te ontspannen na een lange dag in de auto of na een actieve zoektocht naar chimpansees. Toen wij er waren, werd er een brug gebouwd tussen beide terreinen, zodat je makkelijker van de lodge naar het zwembad kunt gaan.
Het is een mooie lodge, maar er zou hier en daar iets gerenoveerd mogen worden. Er is in de kamers geen stroom. Batterijen voor de camera en telefoons kunnen worden opgeladen in het hoofdgebouw. Hier worden ook het ontbijt en het diner geserveerd. Het diner is goed verzorgd en de setting is romantisch, omdat er overal kaarsjes en olielampjes branden.
In Kibale Forest National Park hebben we een chimpanseetrekking gedaan. Samen met een gids en een aantal trackers struinden we een aantal uren door de bush op zoek naar chimpansees. Vaak zitten ze hoog in de bomen om te eten of te slapen en zijn ze door de bladeren van de bomen niet altijd even eenvoudig te zien. Je loopt tijdens deze wandeling niet altijd over paadjes en gaat vaak dwars door de begroeiing heen. Het is daarom aan te raden om je broek in je sokken te stoppen of beter nog om speciale ‘anti bloedzuiger’-sokken te kopen, zodat er geen beestjes op je benen kunnen kruipen. De wandeling is niet echt zwaar en goed te doen.
Tijdens de chimpanseetrekking in Kibale Forest is de kans zeer groot, dat je de chimpansees daadwerkelijk gaat zien. Precies op het moment dat de mensen uit ons groepje een aantal chimpansees hoog in de bomen fotografeerden, zat er nog geen tien meter verderop een chimpansee op de grond. We volgden hem een tijdje, maakten mooie foto’s en lieten hem daarna weer met rust.
Na de chimpanseetrekking reden we naar het Bigodi Wetland Sanctuary, niet ver van Kibale Forest. Hier maakten we onder begeleiding van een gids een natuurwandeling door een moerasgebied. In dit gebied leven veel dieren, veelal apen en een grote verscheidenheid aan prachtige vogels. De gids kende het gebied op zijn duimpje en vertelde vol passie over het gebied. Je loopt eerst om het moeras heen en vervolgens loop je over houten paadjes er doorheen. Ik vond deze wandeling een aangename verrassing en had hem niet willen missen.
De volgende bestemming was het Queen Elisabeth National Park. Hier verbleven we in de Mweya Safari Lodge. Dit is een groot hotel met 46 kamers. Wil je hier toch iets meer genieten van de rust, dan kun je ervoor kiezen om in een van de luxe tenten te verblijven. Een aantal van deze tenten ligt iets verder van het hoofdgebouw en heeft een mooi uitzicht over de vallei. Wij verbleven zelf in een van de tenten en er mag wel gezegd worden, dat ze een renovatiebeurt kunnen gebruiken. Ik kan me voorstellen, dat er betere accommodaties buiten het nationale park zijn om te verblijven, maar de locatie midden in het Queen Elisabeth National Park maakt veel goed. Onze eerste kennismaking met het Queen Elisabeth nationaal park was een bootsafari. De dok waar de boten liggen bevindt zich bij de Mweya Safari lodge. We voeren in de namiddag langs de oever van de rivier en spotten de mooiste vogels, krokodillen, nijlpaarden, olifanten en veel andere dieren. Na de bootsafari genoten we van de zonsondergang vanaf het terras van de tent. Daarna aten we in het restaurant van de lodge, alwaar er een drie-gangen menu werd geserveerd.
De volgende ochtend waren we alweer vroeg uit de veren om naar de Kyambura kloof te gaan. Hier zouden we een wandeling maken en hoopten we chimpansees te kunnen spotten. Het grote verschil met Kibale forest, is dat er hier maar weinig toeristen rondlopen. Wij waren deze ochtend de enige groep, die in de kloof onderweg was. De wandeling door de kloof was prachtig. We liepen bijna drie uur bergop en af, over smalle paadjes, langs riviertjes, waar de nijlpaarden lagen te baden. Helaas zagen we geen chimpansees. Toen we uit de kloof geklommen waren, wilde onze gids het toch nog op een andere plek proberen en toen werd ons geduld beloond. De chimpanseefamilie die hier leeft, lag te luieren in de bomen en het was een prachtig aanzicht.
In de namiddag stond er een game drive op het programma. Samen met onze gids en een gids van het nationale park reden we over de onverharde wegen en zochten we naar wilde dieren. Tijdens de game drive zagen we veel dieren en hadden we de tijd om prachtige foto’s te maken. Na de game drive dronken we een drankje in de bar van het hotel, voordat we weer konden aanschuiven voor de avondmaaltijd.
Ook de volgende ochtend deden we een laatste game drive, voordat we naar de volgende bestemming reden. Dit keer gingen we speciaal op zoek naar leeuwen en luipaarden. Wat er niet werd verteld, is dat deze dieren voorzien waren van een tracking systeem, waardoor we redelijk precies wisten, waar de dieren zich zouden bevinden. Het haalt de spanning van het zoeken een beetje weg, maar het blijft prachtig om naar deze dieren te kijken!
Mgahinga Gorilla National Park
Volgende stop: Mgahinga Gorilla Nationaal Park. Hier gingen we op zoek naar de Golden Monkeys oftewel de gouden meerkat. Deze primatensoort komt alleen voor in het gebied van het drielandenpunt, Congo, Rwanda en Oeganda. We verbleven in de Mount Gahinga Lodge, niet ver van de ingang van het nationale park.
De lodge is prachtig en behoort tot het luxe segment. We verbleven hier (helaas) maar een nacht. De lodge heeft acht banda’s (huisjes), waarvan twee luxe banda’s. In 2019 zijn de eigenaren van de lodge begonnen met een renovatie en het resultaat is prachtig. Er is een grote centrale ruimte, waar ook het eten wordt geserveerd en waar je heerlijk aan het vuur kunt zitten. Buiten is er een mooi en zonnig terras met uitzicht op de vulkanen van het Volcanoes Nationaal Park. Bij aankomst krijg je een persoonlijke butler toegewezen, die voor je klaar staat als je iets nodig hebt. Het eten wordt vers bereid en is erg gevarieerd en lekker. Ook is er een prima wijnkaart. Als je ’s avonds na het eten in de banda komt, dan brandt de open haard en staat er een flesje wijn klaar, zodat je nog even kunt nagenieten van al het moois, wat er die dag weer is gebeurd.
De reden van ons verblijf in de Mount Gahinga lodge was de gouden meerkat. Deze bijzondere aapjes met een ‘gouden’ snoet en rug zijn alleen in deze regio te bewonderen. De trekking zelf is niet zwaar en prima te doen. We liepen ongeveer 2 uur tot we de eerste aapjes zagen. Ze zaten veelal in de bomen en waren erg beweeglijk. Fotograferen werd hierdoor een uitdaging, maar het was prachtig om deze beestjes te zien en te volgen.
Na de Golden Monkey trekking vervolgden we onze reis naar Lake Mutanda. Van hieruit zouden we de gorilla trekking gaan doen in het Bwindi Impenetrable Forest. Spannend dus! Maar eerst naar de lodge. We verbleven in de Mutanda Lake Resort. Een middenklasse lodge met standaard cottages en luxe cottages. De lodge is prachtig gelegen en bevindt zich op een landtong, die wordt omringd door het water van Lake Mutanda. Zowel vanuit het restaurant als vanuit de cottages heb je een prachtig uitzicht over het meer. We verbleven hier op basis van halfpension, dus het ontbijt en het diner waren inbegrepen. Het restaurant is iets hoger gelegen en wordt omringd door een terras. Hier kun je ook overdag een drankje doen. Het is er heerlijk toeven. Het eten in het restaurant was goed en prima verzorgd. Als je op zoek bent naar luxe, dan zijn er wellicht luxere lodges bij het Bwindi forest, maar de plek van deze lodge aan het meer van Mutanda heeft iets mystieks en maakt de ontbrekende luxe helemaal goed.
Dagelijks worden er gorilla trekkings georganiseerd. Deze moet je vooraf boeken, want je hebt een Gorillapermit nodig om deel te nemen. Het is verstandig om op tijd te boeken, want er mag slechts een beperkt aantal mensen mee. Er is keuze tussen twee verschillende trekkings. De gorilla trekking, waarbij je onder begeleiding van een ranger in een groep van maximaal 8 personen op zoek gaat naar een gorillafamilie, die al gewend is aan mensen. Je mag hier een klein uur bij de gorilla’s zijn en de kosten bedragen rond de 700 Amerikaanse dollar (in 2020). De tweede optie is de gorilla habituatiedag, waarbij je samen met een groep lokale rangers en onderzoekers op zoek gaat naar een gorillafamilie, die nog niet aan de mensen gewend is. Bij deze variant mogen er maximaal vier toeristen mee en spendeer je bijna vier uur bij de gorilla’s. De kosten voor de habituatiedag bedragen rond de 1500 Amerikaanse dollar (in 2020). De bedragen voor de gorillatrekkings zijn hoog, maar dat is een bewuste keuze van de Oegandese overheid. Men wil voorkomen dat deze zeldzame primaten door hordes toeristen worden bezocht. Het geld wordt gebruikt om de nationale parken en de gorillafamilies te beschermen.
Omdat deze trekking een ‘once in a lifetime’ ervaring is, kozen wij ervoor om de habituatiedag te boeken. ’s Ochtends heel vroeg stond Anatoli, onze gids, voor ons klaar om ons naar de ontmoetingsplek voor de trekking te brengen. De gorilla’s leven in dicht begroeide bossen, dus goede schoenen, de anti-bloedzuigersokken zijn ook hier een must. Ook werd ons geadviseerd om een ‘porter’ in te huren. Dat is iemand, die je tas voor je draagt en je helpt tijdens de wandeling. In eerste instantie vonden we dat wat overdreven, een rugzak dragen kun je immers prima zelf, maar op aanraden van onze gids besloten we toch voor een porter te gaan. Ten eerste, omdat het een zware wandeling beloofde te worden en ten tweede, omdat dit voor de mensen aldaar een werkdag en dus salaris oplevert.
Eenmaal aangekomen bij het beginpunt van de wandeling, bleken we de enige twee toeristen te zijn vandaag. De wandeling begon niet al te moeilijk, maar al redelijk snel, vonden de rangers sporen van de gorillafamilie en moesten we van de gebaande paden afwijken. Dit was het eerste moment, dat ik blij was, dat ik zelf geen rugzak had. Steil door de begroeiing naar boven klauteren, om er vervolgens boven achter te komen, dat het spoor weer naar beneden leidde. Omdat de rangers de betreffende gorillafamilie dagelijks bezoeken, weten ze, waar ze de familie de vorige dag hebben achtergelaten. Vanaf dat punt wordt er dan weer verder gezocht naar waar ze zich bevinden. Na ongeveer anderhalf uur lopen, vonden de ze dan echt!
De familie, die wij bezochten werd al een jaar lang elke dag door de rangers bezocht. Het duurt ongeveer 3 jaar voordat de gorilla’s echt aan de mensen zijn gewend. De gorilla’s maken geluiden en proberen de mensen weg te jagen, de rangers maken dezelfde geluiden om de gorilla’s gerust te stellen en om ze duidelijk te maken, dat de mensen geen bedreiging vormen. Beetje bij beetje kwamen we iets dichterbij de familie. Je merkte meteen, dat de groep daar wat onrustiger van werd. Sommige gorilla’s begonnen met hun handen op de borst te kloppen, wat volgens de rangers betekende, dat ze aangaven de sterkere te zijn. Wij moesten gewoon aanwezig zijn en laten merken, dat we geen kwaad in de zin hadden. Ik moet eerlijk zeggen, dat ik het toch wel spannend en imponerend vond allemaal….
Zodra de gorilla’s merkten, dat de rangers niet terug deinsden en dat we geen gevaar vormden, trokken ze zich iets terug en gingen ze verder met wat ze aan het doen waren. Dat was het moment, dat we er weer een stukje achteraan konden gaan en weer een stapje dichterbij konden komen. We zaten midden tussen de vrouwtjes met hun baby’s, mannetjes die elkaar aan het vlooien waren en de echte joekels, de zilverrug gorilla’s. Vervolgens begon het hele spel opnieuw. Elkaar imponeren, geruststellen, enzovoort.
Omdat het gebied erg dicht begroeid is en de gorilla’s van de habituatiedag nog niet aan mensen gewend zijn, laten ze zich niet heel eenvoudig zien. De kans op een foto, waarbij de gorilla volledig in beeld is, is groter bij de normale gorillatrekking. Toch hadden we het niet anders willen doen. Ruim 3,5 uur waren we in de nabijheid van de gorilla’s. Zoals op bovenstaande foto te zien is, waren de gorilla’s niet allemaal gediend van vreemd bezoek en probeerden ze ons weg te jagen. De gorilla op de foto kwam op ons af gerend en probeerde ons op die manier de stuipen op het lijf te jagen. Op mij maakte dat wel indruk, maar de rangers hadden aangegeven, dat we niet voor ze mochten wijken. Als er een gorilla op ons kwam afgestormd, moest iedereen blijven staan en sloegen de rangers met stokken in de struiken en op de grond, waardoor de gorilla zijn aanval opgaf.
Wat een mooie ervaring was dit. Iedere dag bezoeken deze rangers en onderzoekers deze gorillafamilie, ook als er geen toeristen zijn. Het vergt veel geduld en volharding om dit dagelijks te doen, maar wat zijn het prachtige dieren. Vlak voordat we aan de tocht terug begonnen, poseerde er nog een jonge gorilla voor onze camera!
Wat een prachtige en spannende dag! Een ervaring om nooit te vergeten. In de jeep terug naar de lodge konden we nog even nagenieten van de dag en de prachtige omgeving van het Bwindi Impenetrable Forest, want ook de rit ernaartoe en terug is ontzettend de moeite waard.
De prachtige omgeving tussen Lake Mutanda en Bwindi Impenetrable Forest. Als je met de auto stopt om een foto te maken, komen er meteen nieuwsgierige kindjes uit het niets kijken
Op naar alweer de laatste stop van deze fantastische reis, Lake Mburo. Hier verbleven we nog een laatste nachtje in de Mihingo Lodge. Lake Mburo ligt in het zuidwesten van Oeganda. Het is het kleinste wildpark van het land. In het park kun je wandelsafari’s onder begeleiding van een gids ondernemen, ook kan er een fietstocht worden gemaakt door het park. Dit is het enige park in Oeganda waar je zebra’s kunt zien. Wij maakten hier onze laatste game drives en zagen weer mooie dingen. We hebben bijvoorbeeld lang gekeken naar een groep gieren, die een karkas aan het verorberen waren. De Mihingo Lodge is prachtig gelegen op een heuvel en beschikt over 10 luxe tenten. Alle tenten hebben een terras met mooi uitzicht over het park. Er heerst een aangename en relaxte sfeer in de lodge en het is een fijne plek om een prachtige reis af te sluiten. In het hoofdgebouw kan er voor het diner een drankje worden genuttigd en het diner vindt plaats in een romantische setting. Een fijne plek om de reis af te sluiten en om alle belevenissen nog een keer de revue te laten passeren. Na een goede nachtrust deden we ’s ochtends nog een allerlaatste game drive in Lake Mburo, voordat we aan de rit naar de luchthaven van Entebbe begonnen. Onderweg passeerden we de evenaar. We maakten hier een tussenstop. Er zijn hier winkeltjes en gootsteentjes aan beide zijden van de evenaar. Aan de ene kant loopt het water rechtsom weg, aan de andere kant linksom. Je krijgt (koopt) zelfs een certificaat als je hier getuige van bent geweest…
Samen met onze gids Anatoli genoten we nog van een diner bij Restaurant Faze 3, vlakbij de luchthaven van Entebbe. Een restaurant met een terras dat uitkijkt over het Victoriameer. Na het eten was de reis dan echt voorbij en was het tijd om afscheid te nemen en naar huis te gaan…
Hoogtepunten
- Gorilla trekking
- Murchison Falls
Mooiste slaapplaatsen
- Nile Safari Lodge bij Murchison Falls
- Mount Gahinga Lodge bij Mount Gahinga Nationaal Park
Ben je ook zo fan van Afrika? Lees dan hier mijn reisverslag over Namibië!